These boots are made for walkin'
"Me voy, sin que nadie me lo haya pedido"
¡Qué satisfacción! El 14 de Diciembre empieza mi nueva vida laboral.

El apagón emocional
Como explica Punset en su libro “El viaje a la Felicidad” (Destino, Barcelona 2005) la felicidad tiene una fórmula en la que las Emociones juegan un papel primordial. Si la emoción es cero, la ecuación entera se transforma en cero y ya nada tiene sentido.
Felicidad = E (M+B+P) / R+C
Es difícil distinguir esto de un suicidio. Pasivamente uno se va apartando del mundo hasta desaparecer. Pero, si la vida ya no tiene sentido, ¿para qué continuar?
(…) la que llamamos «apagón emocional». Hay gente que se muere y cuando se le hace la autopsia se averigua que el fallecimiento no se ha justificado en ningún fracaso orgánico. Y cuando se ha analizado su historia clínica se ha visto que son estas personas que renuncian a actividades porque «yo eso ya lo he visto», «eso ya lo he hecho»...
-¿Víctimas de la falta de incentivos?
-¡De la falta de emoción por la vida! Algo así como un «hasta aquí he llegado». Y el organismo se va apagando.
-¿Eso les ocurre sólo a los cenizos? ¿O quizá a raíz de traumas como enviudar?
-No. No hay motivo concreto. El origen está en la suma de esos factores que determinan que un individuo sano acabe no teniendo ilusión por viajar, por cualquier tipo de relación personal o por un algo más allá de decir «dejadme tranquilo». Por eso yo explico que la emoción es una hoguera interior que hay que alimentar. Y el consejo es: si una amiga o un amigo te dice «vámonos a París tres días», aunque se te haga cuesta arriba, acéptalo.(…)
Mi città slow particular
ESTO ES LO QUE SIENTO CADA VEZ QUE VOY A VÉLEZ BLANCO: El movimiento Slow es una corriente cultural que promueve calmar las actividades humanas. El movimiento Slow propone tomar el control del tiempo, más que someterse a su tiranía, esto se consigue dando prioridad a las actividades que redundan en el desarrollo de las personas, encontrando un equilibrio entre la utilización de la tecnología orientada al ahorro del tiempo y tomándose el tiempo necesario para disfrutar de actividades como dar un paseo o compartir una comida con otras personas. Los ponentes de este movimiento creen que, aunque la tecnología puede acelerar el trabajo, así como la producción y distribución de comida y otras actividades humanas, las cosas más importantes de la vida no deberían acelerarse. (www.es.wikipedia.org)

Y entonces me doy cuenta de que me apetece escribir sobre cosas que ya traté el año pasado y de que, habiendo pasado 12 meses me vuelvo a fijar en los mimos acontecimientos. La primera rosa que florece en mi jardín, la primera tarde en la que veo las golondrinas, el cambio de ropa por la nueva temporada. El nuevo año, los propósitos... ¡Suena aburridísimo! Quizá Nietzsche tenía razón y todo está condenado a repetirse en aburridos retornos. Igual que nosotros repetimos nuestras costumbres, la Humanidad repite sus ciclos. Guerras, crisis económicas, alianzas de derechas, alianzas de izquierdas...
Así que, de ahora en adelante, ¡me lo voy a currar mucho para no repetirme en este blog!
Sopa
camino sense direcció.
El carrer és fosc me'n vaig de tort
avui no em sento un triomfador.
Espero que et vagi tot bé
ja ens trobarem allà a l'infern
ens en riurem del que vam ser.
No sé quants cops m'hauré d'entrebancar
no sé si tornaré mai al teu costat
només sé que quan provo de canviar
Tot queda igual.
M'aixecaré d'aquest racó
m'escaparé de la paret
als meus records calaré foc
quan trobaré algun bar obert
Vull perdre el nord vull estar boig
beure'm un riu sencer d'alcohol
vull cridar al cel que ja no hi sóc.
No sé si això és l'inici del final
no sé si estic despert o estic somniant
només sé que quan provo de canviar
Tot queda igual.
No sé quants cops m'hauré d'entrebancar
no sé si tornaré mai al teu costat
només sé que quan provo de canviar
Tot queda igual.
No sé si això és l'inici del final
no sé si estic despert o estic somniant
només sé que quan provo de canviar
Tot queda igual.
Aeropuertos

Delicado equilibrio
I'll be sittin' when the evenin' come
Watching the ships roll in
And then I watch 'em roll away again, yeah
I'm sittin' on the dock of the bay
Watching the tide roll away
Ooo, I'm just sittin' on the dock of the bay
Wastin' time
I left my home in Georgia
Headed for the 'Frisco bay
'Cause I've had nothing to live for
And look like nothin's gonna come my way
So I'm just gonna sit on the dock of the bay
Watching the tide roll away
Ooo, I'm sittin' on the dock of the bay
Wastin' time
Look like nothing's gonna change
Everything still remains the same
I can't do what ten people tell me to do
So I guess I'll remain the same, yes
Sittin' here resting my bones
And this loneliness won't leave me alone
It's two thousand miles I roamed
Just to make this dock my home
Now, I'm just gonna sit at the dock of the bay
Watching the tide roll away
Oooo-wee, sittin' on the dock of the bay
Wastin' time
(whistle)
¡Feliz 2011!

Aún recuerdo cómo a finales del 2008, con la crisis ya enseñando las fauces, nadie se atrevía a mencionar el 2009. La felicitación de moda era ¡Feliz 2010!. Y ahora que ya se ha terminado el 2010 vemos que aquellas fauces son más profundas y oscuras de lo que pensábamos. Donde antes habían brotes verdes, ahora hay cinco años de más recortes.
El 2011 es toda una incógnita. Lleno de malos augurios, quizá nos acabará sorprendiendo positivamente gracias a unas expectativas más realistas.
En cualquier caso, ¡FELIZ 2011!